Finanse dla Firm, będąc aktywnymi organizatorami projektów inwestycyjnych nagradzających inwestorów ulgą w podatku dochodowym (ponad 80 projektów!), walczą o korygowanie w programie niejasnych przepisów i jednoznaczną ich wykładnię. Piętnujemy nieracjonalne interpretacje podatkowe w wydaniu Krajowej Izby Skarbowej, które dowolnie i nadmiernie zmieniają sens istniejących tekstów stosownej ustawy o wspieraniu nowych inwestycji i rozporządzenia w sprawie pomocy publicznej udzielanej niektórym przedsiębiorcom na realizację nowych inwestycji. Na naszych łamach wielokrotnie podnosiliśmy te sprawy. A są to sprawy ogromnej wagi dla firm, zwłaszcza wobec opresyjnego systemu podatkowego „dedykowanego” biznesowi (patrz: Polski (nie)Ład, choć jak tak dalej pójdzie, to będziemy pisać „dawniej Polski (nie)Ład”, bo władza cichcem i rakiem wycofuje się z jego pierwotnej wersji korygując ją po raz nie zliczyć już który. Dobre i to!).

Tym bardziej cieszy, że w przypadku sporów inwestorów z fiskusem kształtująca się linia orzecznicza sądów w ogromnej większości przypadków staje po stronie przedsiębiorczych inwestorów. Podajemy poniżej konkrety.

Na pierwszym miejscu wyrok NSA z dnia 9 czerwca 2022 r. (sygn. II FSK 357/21) określany przez środowisko firm doradczych jako przełomowy, a to dlatego, że „w stanie prawnym obowiązującym do końca 2021 r., zwolnienie z podatku na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 34a updop obejmuje cały dochód osiągany w ramach działalności wskazanej terytorialnie i rodzajowo w treści DoW. Orzeczenie to było długo wyczekiwane przez przedsiębiorców prowadzących działalność na terenie Polskiej Strefy Inwestycji. Ten przełomowy wyrok potwierdza i ugruntowuje linię orzeczniczą prezentowaną jednolicie przez poszczególne Wojewódzkie Sądy Administracyjne.” A więc przepadają irracjonalne acz innowacyjne pomysły fiskusa, aby ulgę podatkową wyliczać wyłącznie od przychodów generowanych przez nową inwestycję, co w wielu przypadkach byłoby wręcz niemożliwe. Dla NSA wektor w górę 👍

Inne niedawne „zdroworozsądkowe” wyroki, choć nieco niższej rangi (WSA) to:

  • Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu, wyroku z 21 grudnia 2021 r. (I SA/Po 704/21), w którym sąd uznał, iż „podatnik będzie uprawniony do korzystania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 63b ustawy o PIT począwszy od miesiąca, w którym zostały poniesione koszty kwalifikowane w ramach inwestycji, niezależnie od momentu, w którym zostaną oddane do używania środki trwałe wchodzące w jej skład. Momentem poniesienia wydatków, o których mowa w § 8 ww. rozporządzenia, kwalifikujących się do objęcia pomocą w postaci zwolnienia podatkowego będzie (zgodnie z metodą kasową) moment zapłaty tych kosztów”;
  • WSA w Poznaniu, wyrok z 15 marca 2022 r, (I SA/Po 518/21), w którym sąd uznał, iż „nie każdy wydatek w ramach nowej inwestycji musi prowadzić wprost do realizacji jej celu, jakim jest zwiększenie zdolności produkcyjnej istniejącego przedsiębiorstwa, by być uznanym za koszt kwalifikowany inwestycji.” Tym samym podejście KIS, aby inwestor nie mógł zaliczać do nakładów kwalifikowanych wydatków na stołówkę, pomieszczenia socjalne, parking, ogrodzenie, część biurową itp. zostało uznane za nieprawidłowe. Wielkie brawa 👍👏

A na zakończenie: Krajowa Informacja Skarbowa uznała, że zmiana statusu wielkości firmy w trakcie realizacji projektu w ramach Polskiej Strefy Inwestycji nie ma wpływu na intensywność należnej pomocy, a 13 maja br. dyrektor KIS wydał korzystną decyzję dla inwestorów uznając, iż „zmiana statusu po zakończeniu inwestycji także nie wpływa na wysokość pomocy publicznej.” Czyżby zapowiedź zmiany podejścia fiskusa do biznesu?